Πίκος Απίκος

Την Μικρασιατική εξτρατία αφηγήτε ένας λοχίας που πήρε και αυτός μέρος, μέσα  στο  βιβλίο του Αντώνη Γραμμένου. Η  παρουσίαση του βιβλίου έγινε στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Μικρασιατών Πιερίας στην Κατερίνη την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011. Η άριστη αφηγηματικότητα της κυρίας Ευαγγελίας  Παπανικολάου – Πάππα ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της παρουσιάστριας του βιβλίου αυτού που έχει τίτλο « Τέλος και τω Θεώ Δόξα». Στην  παρουσίαση βρέθηκε και ο συγγραφέας του βιβλίου. Το ιδιαίτερο του βιβλίου είναι  ότι στηρίζεται και περιλαμβάνει στον κύριο κορμό του το ημερολόγιο ενός λοχία του πολέμου, τον Απόστολο Μ. Ρόκου.

 Αν  και έχουν περάσει τόσα χρόνια, η Μικρασιατική  Εκστρατεία και ιδιαίτερα η καταστροφή που ακολούθησε για τον άμαχο Ελληνικό λαό αλλά και τον στρατό, είναι πόνος ψυχής. Όσοι παρευρέθηκαν στην εκδήλωση και ιδιαίτερα αυτοί που έχουν ρίζες από τις αλησμόνητες πατρίδες μέσα τους ξύπνησαν μνήμες παλιές και αφηγήσεις από τους παππούδες τους και τις γιαγιάδες τους.

 Η κυρία Παπανικολάου εστίασε κατά  την παρουσία της τα πιο ζωντανά σημεία του  βιβλίου, αυτά που ο Λοχίας Ρόκος τόσο παραστατικά αναφέρει. Η μεγάλη κούραση, τις μεγάλες πορείες των τριάντα χιλιομέτρων χωρίς ξεκούραση, η έλλειψη τροφής και την έλλειψη πολεμικού υλικού πολλές φορές ήταν τα χαρακτηριστικά αυτού του πολέμου, τα οποία και πολύ παραστατικά γράφει ο λοχίας στο ημερολόγιο του.

Μέσα σε όλα αυτά που βίωνε αυτός ο στρατιώτης είναι αξιοθαύμαστο πως μπορούσε να γράφει, και να κρίνει με σοβαρότητα τον αντίπαλο. Πολλές φορές αναφέρει ως αποφασισμένος να υπερασπιστεί και να πεθάνει για το πιστεύω του.

Η νικηφόρα μάχη στο Εσκί Σεχίρ τον  Ιούλιο του 1921 περιγράφεται παραστατικότατα και μάλιστα αναφέρεται ο αριθμός των νεκρών Τούρκων στρατιωτών σε 500 όπως υπολογίζει ο λοχίας Ρόκος.

Η Έλευση του βασιλιά Κωνσταντίνου στο Εσκί Σεχίρ, ο ενθουσιασμός και η λαμπρή υποδοχή από τους στρατιώτες δεν αφήνει ασυγκίνητο τον νεαρό λοχία. Αναφέρεται και στην παρουσία των διαδόχων του ελληνικού θρόνου. Τον Ανδρέα, τον Αλέξανδρο και τον Γεώργιο. Στις αρετές του βιβλίου όπως επισήμανε και η κυρία Παπανικολάου, ανήκουν οι ζωντανές περιγραφές του συγγραφέα του ημερολογίου οι επισκέψεις στα στρατιωτικά χειρουργεία και ο πόνος για τους χαμένους συντρόφους, η γιορτή της Παναγίας μέσα σε σκληρές μάχες.

Τον λόγο πήρε για λίγο ο συγγραφέας και αναφέρθηκε στο εντυπωσιακό ημερολόγιο και το μαντολίνο που είχε μαζί του ο λοχίας, το οποίο κατάφερε παρά τις κακουχίες να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη.

 Στο τέλος της ομιλίας έγιναν ερωτήσεις και διάφορες επισημάνσεις όπως,

Ο Βασίλης Παπανικολάου, ανέφερε ότι και από τον Κολινδρό άνδρες πήραν μέρος στην εκστρατεία. Η επίσκεψη  προσκύνημα που έκανε στην Μικρασία ο ίδιος ήταν βασανιστική.

Ο τίτλος του βιβλίου «Τέλος και τω Θεώ δόξα» απασχόλησε για λίγο το ακροατήριο. Αν ο τίτλος αναφέρει την ανακούφιση για το τέλος του πολέμου ή κάτι άλλο. Ο κ. Π. Εμμανουηλίδης σημείωσε ότι με τη φράση αυτή κλείνουν πολλά εκκλησιαστικά κείμενα. Και εκφράζει είτε ικεσία ή ευχαριστίες στο Θεό.

Ο συγγραφέας ανέφερε ότι ο Απόστολος Ρόκος είναι έναν μικρός Μαρκρυγιάννης.

 Ο Σύλλογος Μικρασιατών Πιερίας στο τέλος της εκδήλωσης τίμησε τον Απόστολο Ρόκο μέσου του συγγραφέα Αθανάσιο Γραμμένου  με τιμητική πλακέτα  ως ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης στον ήρωα της Μικράς Ασίας.

Ο Απόστολος Ρόκος έζησε στην Χαλκιδική και το βιβλίο του Αθανασίου Γραμμένου είναι αφιερωμένο στους Χαλκιδιώτες στρατιώτες του Μικρασιατικού πολέμου και ιδιαίτερα στον παππού του Ιωάννη Ξανθόπουλο που πολέμησε και τραυματίστηκε εκεί. Στην εκδήλωση  θα  ήταν και ο εγγονός του Απόστολου Ρόκου, αν και  είναι σε μεγάλη ηλικία δεν μπόρεσε όμως να ταραστεί λόγο ασθενείας.