Πίκος Απίκος

Έντονες οι ανακατατάξεις και οι αλλαγές που βιώνει το διεθνές στερέωμα την τελευταία πενταετία. Η  παγκόσμια διπλωματική σκακιέρα έχει πάρει φωτιά. Με αφορμή τις ραγδαίες εξελίξεις στο Ιράν, θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε κείμενα από δύο κατατοπιστικότατα άρθρα που υπέπεσαν στην αντίληψή μας.

Η συμμαχία της GUAM και η Σύνοδος Κορυφής του Ιουλίου

Στις αρχές Ιουλίου του 2008, μια τοπικού χαρακτήρα διάσκεψη κορυφής έλαβε χώρα στο Μπατούμι της Γεωργίας υπό την αιγίδα της GUAM. Η GUAM αποτελεί μια στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Γεωργίας, Ουκρανίας, Αζερμπαϊτζάν και Μολδαβίας, που συνάφθηκε το 1997. Το 2006, με την απόσυρση του Ουζμπεκιστάν, η στρατιωτική συμφωνία μετονομάστηκε σε "Οργανισμό για τη Δημοκρατία και την Οικονομική Ανάπτυξη (GUAM)". Βέβαια, η GUAM ουδεμία σχέση έχει με τη "δημοκρατία" και την "οικονομική ανάπτυξη". Είναι ένα de facto παράρτημα του ΝΑΤΟ. Χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) για τη διεύρυνση της επιρροής τους στην "καρδιά" της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Χρονοδιάγραμμα του πολέμου στη Γεωργία

1-2 Ιουλίου 2008: Σύνοδος Κορυφής της GUAM στη Γεωργία

1 Ιουλίου: Σύνοδος Κορυφής GUAM-ΗΠΑ στο περιθώριο της Συνόδου της GUAM

5-12 Ιουλίου: Στρατιωτική άσκηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στο Βόρειο Καύκασο με την ονομασία "Μέτωπο Καυκάσου 2008"

9 Ιουλίου: Κίνα και Καζακστάν ανακοινώνουν την έναρξη των εργασιών του νέου αγωγού φυσικού αερίου μεταξύ των δύο χωρών.

15-31 Ιουλίου: Κοινή στρατιωτική άσκηση ΗΠΑ και Γεωργίας, υπό την κωδική ονομασία "Άμεση Απάντηση". Χίλιοι Αμερικανοί στρατιώτες λαμβάνουν μέρος στην επιχείρηση.

7 Αυγούστου: Οι γεωργιανές δυνάμεις του Στρατού Ξηράς και της Αεροπορίας εισβάλλουν στη Νότια Οσετία.

8 Αυγούστου: Οι ρωσικές δυνάμεις επεμβαίνουν στο μέτωπο της Νότιας Οσετίας και εισβάλλουν σε γεωργιανό έδαφος.

14 Αυγούστου: Υπογραφή της αμερικανοπολωνικής συμφωνίας για την εγκατάσταση αμερικανικών πυραύλων αναχαίτισης επί πολωνικού εδάφους.

Ο κύριος ρόλος της GUAM, ως στρατιωτικής συμμαχίας, είναι να "προστατεύει" τους ενεργειακούς διαδρόμους διακίνησης για λογαριασμό των αγγλοαμερικανικών πετρελαϊκών γιγάντων. Ας σημειωθεί ότι οι χώρες που συμμετέχουν στη συμμαχία είναι αποδέκτες και των στρατιωτικών και εκπαιδευτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Η στρατιωτικοποίηση των διαδρόμων που προστατεύει η GUAM είναι κεντρικός στόχος των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Οι υποψηφιότητες της Γεωργίας και της Ουκρανίας για ένταξή τους στο ΝΑΤΟ είναι μέρος μιας ευρύτερης ατζέντας για τον έλεγχο των ενεργειακών και διαμετακομιστικών διαδρόμων της Κασπίας Θάλασσας προς τη Δυτική Ευρώπη.

Η Σύνοδος Κορυφής στις 1-2 Ιουλίου 2008, υπό την προεδρία Σαακασβίλι και με τη συμμετοχή των Ι. Αλάγεφ (Αζερμπαϊτζάν), Β. Γιουσένκο (Ουκρανία), Λ. Καζίνσκι (Πολωνία), Β. Αντάμκους (Λιθουανία) –με μόνο τον πρόεδρο της Μολδαβίας να αρνείται να συμμετέχει– είχε θέμα σχετικό με την προστασία των διαδρόμων ενέργειας και τις σχέσεις με τη Δυτική Ευρώπη, με στόχο την απομόνωση της Ρωσίας.

Υπονομεύοντας τη Ρωσία

Η Σύνοδος Κορυφής της GUAM είχε ως κεντρικό στόχο να υπονομεύσει την επιρροή της Μόσχας στον Καύκασο και την Ανατολική Ευρώπη. Ας σημειωθεί πως οι εγκαταστάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή της Ανατ. Ευρώπης –συμπεριλαμβανομένου και του προγράμματος Αντιπυραυλικής Ασπίδας– συνδέονται απευθείας με την τεταμένη κατάσταση που αναπτύσσεται στον Καύκασο. Περίπου μία εβδομάδα μετά το γεωργιανό βομβαρδισμό της Νότιας Οσετίας, οι ΗΠΑ και η Πολωνία υπέγραψαν συμφωνία βάσει της οποίας μπορεί η αμερικανική πολεμική αεροπορία να αναπτύσσει "πυραύλους αναχαίτισης" σε πολωνικό έδαφος.

Η αμερικανική στρατηγική των Δρόμων του Μεταξιού

Η στρατηγική των Δρόμων του Μεταξιού (SRS) των ΗΠΑ περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός μπλοκ ελεγχόμενου από αυτές στην ευρύτερη περιοχή των χωρών που επί εποχής Ψυχρού Πολέμου αποτελούσαν το αντίπαλο δέος. Ως στρατηγική ξεκίνησε το 1999 και σκοπός της ήταν να δημιουργήσει ένα σύμπλεγμα ενεργειακών και διαμετακομιστικών διαδρόμων που θα συνέδεαν τη Δυτική Ευρώπη με την Κεντρική και την Άπω Ασία. Απαραίτητη προϋπόθεση-προαπαιτούμενο του SRS ήταν η στρατικοποίηση του ευρωασιατικού διαδρόμου. Ευρύτερος στόχος, η δημιουργία μιας οικονομικο-επιχειρηματικής αυτοκρατορίας υπό τις ΗΠΑ σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο γεωγραφικό εύρος παγκοσμίως.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας Μπους στις ΗΠΑ, η SRS έγινε η de facto στρατηγική της παρεμβατικότητας των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με σκοπό να τεθούν υπό τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ οι πρώην σοβιετικές χώρες του Νότιου Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Η εισβολή στο Αφγανιστάν το 2001 εξυπηρέτησε ιδιαιτέρως τους αμερικανικούς στόχους της στρατηγικής SRS για τον έλεγχο των αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου της περιοχής.

Ο στόχος της στρατιωτικοποίησης που περιλαμβάνει το σχέδιο SRS ξεκίνησε σταδιακά εναντίον της Κίνας, της Ρωσίας και του Ιράν. Σε οικονομικό επίπεδο, η συγκεκριμένη στρατηγική μιλά ξεκάθαρα για "υιοθέτηση νεοφιλελεύθερης πολιτικής ατζέντας κάτω από τις οδηγίες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, με σκοπό τη δημιουργία οικονομιών ελεύθερης αγοράς, που θα προσφέρουν κίνητρα σε διεθνή ιδιωτικά κεφάλαια και εμπορικές δραστηριότητες".

Στρατηγικά, το σχέδιο SRS προβλέπει –εκτός του ελέγχου των πηγών ενέργειας από τον Καύκασο και την Ασία, ούτως ώστε σταδιακά να απεξαρτηθεί η αμερικανική κατανάλωση από τις χώρες του Περσικού Κόλπου– την επιρροή των πρώην σοβιετικών χωρών ώστε να τις αποτρέψουν να διαμορφώσουν σχέσεις με τη Ρωσία, την Κίνα ή το Ιράν. Με τη λογική αυτή δημιουργήθηκε και η GUAM, με τη μόνη διαφορά πως υπό τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ δεν τέθηκαν, όπως είχε σχεδιαστεί, το Κιργιστάν, το Καζακστάν, το Τατζικιστάν, η Αρμενία και η Λευκορωσία, που στράφηκαν προς τη Ρωσία, σε αντίθεση με την Ουκρανία, το Αζερμπαϊτζάν και τη Γεωργία, που σήμερα αποτελούν προτεκτοράτα των ΗΠΑ. Στον "άξονα" των χωρών αυτών στηρίχθηκε ένα ευρύ δίκτυο ενεργειακών και διαμετακομιστικών διαδρόμων που σταδιακά αναπτύσσεται.

Ας τονιστεί ότι αντίστοιχη της στρατηγικής SRS για τα σχέδια των ΗΠΑ σε Καύκασο και Ασία είναι και η Συνεργασία για την Ευημερία και Ασφάλεια (SPP) των ΗΠΑ στο βορειοδυτικό ημισφαίριο, που απλώνεται σε μια σφαίρα επιρροής από την Αλάσκα στον Καναδά και στη Θάλασσα της Καραϊβικής.

Το αντίπαλο δέος: Αγωγός Φυσικού Αερίου Καζακστάν-Κίνας (KCP)

Στις 9 Ιουλίου, λίγο μετά τη σύνοδο της GUAM, η Κίνα και το Καζακστάν ανακοίνωσαν τη δημιουργία ενός αγωγού φυσικού αερίου μήκους 1.300 χιλιομέτρων, του KCP, η λειτουργία του οποίου θα ξεκινήσει το 2010 [βλ. χάρτη 7]. Η Chinese National Petroleum Corporation (CNPC), που ηγείται της κοινοπραξίας κατασκευής, υπέγραψε συμφωνίες με τις εθνικές εταιρίες πετρελαίου του Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν και Καζακστάν για την από κοινού διαχείριση του αγωγού. Ο συγκεκριμένος αγωγός είναι ανταγωνιστικός προς τα αμερικανικά σχέδια στην περιοχή και το σχέδιο SRS. Αποτελεί δε μέρος ενός ευρύτερου ευρωασιατικού ενεργειακού δικτύου που ελέγχεται από τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν.

Το συγκεκριμένο ενεργειακό δίκτυο, μάλιστα, προστατεύεται και από δύο στρατιωτικές συμμαχίες: τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) και τη Συλλογική Οργάνωση της Συνθήκης Ασφάλειας (CSTO). Η πρώτη αποτελεί στρατιωτική συμμαχία μεταξύ Ρωσίας-Κίνας και διάφορων πρώην σοβιετικών κρατών με παρατηρητή το Ιράν. Η δεύτερη παίζει ρόλο-κλειδί στη γεωστρατηγική σκακιέρα προστασίας των ενεργειακών δρόμων, με περίπου τα ίδια μέλη. Οι δύο συμμαχίες έχουν διενεργήσει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και ουσιαστικά αποτελούν ένα ισχυρό στρατιωτικό μπλοκ που αντιμάχεται τις επεκτατικές βλέψεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σε Καύκασο και Κεντρική Ασία.

Ο Μισέλ Τσοσουντόφσκι είναι οικονομολόγος,

καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα (Καναδάς).

Το παρόν κείμενο είναι περίληψη άρθρου του

που δημοσιεύθηκε στις 22 Αυγούστου 2008

στο "Global Research".

πηγή: http://logioshermes.blogspot.com

Σύμφωνα λοιπόν με δημοσίευμα της έγκυρης ηλεκτρονικής εφημερίδας Voice of Russia, ο Αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν και ο Πρεσβευτής του Ιράν Μαχμούντ-Ρεζά Σαντζαντί συμφώνησαν να αποκαταστήσουν τη στρατιωτική – τεχνική τους συνεργασία. Μια συνεργασία που είχε διακοπεί λόγω του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που υιοθετήθηκε τον Ιούνιο του 2010. Απο τότε, έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι.

Η Ρωσία έχει αντιληφθεί απο καιρό το παιχνίδι που παίζεται απο τους Αμερικανούς, που δεν θέλουν τίποτε άλλο παρα να σώσουν το δολλάριό τους απο την οριστική κατάρρευση και να αποκτήσουν εν τέλει τον οριστικό έλεγχο του ενεργειακού χώρου της Μέσης Ανατολής. Πολλά τα λεφτά, για να τα πάρουν όλα οι Αμερικάνοι. Και μπαίνει δυνατά στο παιχνίδι με σκοπό να το κερδίσει.

Οπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, όλα τα περι...πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και άλλα τέτοια τρομαχτικά, δεν είναι τίποτε άλλο παρα μπαρούφες και κοπυραφέξαλα. Τα ίδια ισχυριζόταν και για τον Σαντάμ Χουσείν αλλά πολύ γρήγορα αποδείχτηκαν ψεύδη και μάλιστα απο τις ίδιες τις μυστικές τους υπηρεσίες. Κι όμως, παρά τη διεθνή κατακραυγή και τις καταγγελίες, οι Αμερικάνοι και οι συμμαχοί τους Αγγλοι (το αγγλοσαξωνικό μπλόκ δηλαδή), δεν δίστασε να ισοπεδώσει μια χώρα, να δολοφονήσει έναν λαό εν ονόματι του κέρδους και της Νέας Τάξης και στο τέλος, να αποδειχτεί οτι και αυτή τους η στρατιωτική επέμβαση κόστισε απείρως περισσότερα απ ό,τι αυτοί προσδοκούσαν. Που αυτό μεταφράζεται σε παρα λίγο κατάρρευση της οικονομίας της υπερδύναμης και μια οικονομική κρίση που δεν λέει να τελειώσει.

Οι ΗΠΑ ήξεραν πως για να ολοκληρωθεί το "έργο", θα πρέπει να πέσει και το Ιράν. Και θα το έκαναν προ πολλού, με το αιτιολογικό της "απειλής" του Ισραήλ, αλλά επειδή "σκάλωσε ο κασμάς" στο Ιράκ με τα φοβερά απανωτά χτυπήματα των Σουνιτών εναντίον τους, την οικονομική κρίση και την κατακραυγή του κόσμου στην πατρίδα τους, αναγκάστηκαν να υπαναχωρήσουν απο τα σχέδιά τους και να τα αναβάλουν για αργότερα. Δεν περίμεναν όμως το γεγονός πως το Ιράν, θα τολμούσε όχι μόνο να αμφισβητήσει την ηγεμονία τους, αλλά και να προχωρήσει ακόμη και στον εξευτελισμό της οικονομικής τους ισχύος κλείνοντας συμφωνίες με την Ινδία, τη Κίνα και τη Ρωσία να δέχεται πληρωμές σε χρυσό, ευρώ, διαμάντια και γιουάν για το πετρέλαιο που πουλούσε στις χώρες αυτές, με αποτέλεσμα το δολλάριο να πάρει μιαν απίστευτη κατρακύλα με ολέθριες συνέπειες στην οικονομία της Αμερικής. Διότι άπαντες στις διεθνείς αγορές γνωρίζουν οτι το δολλάριο είναι ένα νόμισμα ...σκέτο χαρτί και άνευ αντικρύσματος κι αν ακόμη κρατιέται διεθνώς, οφείλεται στο γεγονός πως είναι ακόμη το νόμισμα στο οποίο γίνονται οι ενεργειακές συναλλαγές. Αν αυτό καταργηθεί στις ενεργειακές συναλλαγές, τετέλεσται η οικονομία της υπερδύναμης!

Αυτός είναι λοιπόν ο πραγματικός λόγος που ενδεχομένως ο κόσμος να εμπλακεί σε έναν καταστροφικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που πιθανώς να είναι και πυρηνικός, μιας και οι χώρες που θα εμπλακούν είναι πυρηνικές δυνάμεις κι επειδή θα είναι μάχη μέχρις εσχάτων, οπωσδήποτε θα χρησιμοποιηθούν πυρηνικά.

Πάντως, μέχρι στιγμής, οι Αμερικάνοι και τα τσιράκια τους, οι Ισραηλινοί, απλώς...γαυγίζουν. Και ως γνωστόν, σκυλί που γαυγίζει έντονα, δεν δαγκώνει. Ιδίως τώρα, που το προοίμιο του μεγάλου πολέμου έχει πολλά μέτωπα που μεταφράζονται στην κρίση του ευρώ, στο τί θα γίνει με την Ελλάδα (αν θα πτωχευσει η όχι και με ποιόν τρόπο, μέσα ή έξω απ το ευρώ) και φυσικά στο τί θα προκύψει μετά τις ρωσικές εκλογές. Πολλά ποντάρουν οι Αμερικάνοι στον βρόμικο πόλεμο που κάνουν στον Πούτιν και στην αποσταθεροποίηση της Ρωσίας.

Ομως, ο Πούτιν έχει δείξει πλειστάκις στο παρελθόν οτι δεν μασάει και μάλιστα η πρόσφατη νίκη του στον οικονομικό πόλεμο που του είχε κυρήξει ο Σόρος και την εξουδετέρωση των συναλλαγματικών πυρών του μέσω Λουξεμβούργου, Φινλανδίας και νησιών Κευμαν, δείχνει οτι οχι μόνο έχει "δική του" τη μυστική υπηρεσία της Ρωσίας, την περίφημη KGB, όχι μόνο οτι ελέγχει πλήρως τη δημόσια διοίκηση αλλά και δεν προτίθεται να παραχωρήσει σπιθαμή απο τα συμφέροντα της χώρας του. Και το δείχνει και τώρα, μιας και η Ρωσία ήδη συμφώνησε με το Ιράν να συνεχίσουν αμυντικά απο εκεί που...σταμάτησαν! Και μη μου πείτε οτι κυβερνάει τη χώρα ο Μεντβέντεφ, γιατί θα γελάσει κάθε πικραμένος! Ασφαλώς και δεν κυβερνάει ο Μεντβέντεφ. παρ ό,τι είναι ο Πρόεδρος της Ρωσίας. Κυβερνάει ο παντοδύναμος πρωθυπουργός της, Πούτιν κι ο άλλος δεν είναι παρά...μαριονέτα του.

Το θέμα έχει απίστευτο ενδιαφέρον και μένει να δούμε στο τέλος πως θα αντιδράσουν οι Αμερικάνοι στη νέα αυτή πρόκληση των Ρώσων αλλά και οι ίδιοι οι Κινέζοι που θέλουν την πρωτοκαθεδρία στη συμμαχία! Εκτός και αν κι αυτό είναι στημένο, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των Δυτικών για να κάνουν εκείνοι το πρώτο λάθος!

Κυριακή-κοντή γιορτή, που λέει κι ο λαός μας. Το πράγμα θα δείξει πολύ σύντομα. Πολύ πιο σύντομα, απ όσο περιμέναμε τελικά.