Πίκος Απίκος

Ε.Κ.: Το όνομά σου έχει παίξει πολύ τις τελευταίες μέρες σε όλα τα Μ.Μ.Ε., σε συζητήσεις σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο Ηλίας Τσολακίδης. Με τι ασχολείται; Πώς βρίσκει χρόνο και αφιερώνει για να προσφέρει στην τοπική κοινωνία αλλά, και πρόσφατα, πανελλαδικά;

Η.Τ.: Ο Ηλίας ο Τσολακίδης είναι από τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης ν. Πιερίας, οι οποίοι, επίσης, αφιερώνουν πολύ χρόνο, οι οποίοι, επίσης, τρέχουν πίσω από αυτήν την ιδέα, πίσω από αυτήν την ομάδα. Η ομάδα αυτή υλοποιεί ιδέες και προτάσεις. Το «Χαρίζω μια μέρα από το καλοκαίρι μου στο δάσος» ήταν μια πρόταση η οποία υλοποιήθηκε. Η «ανακύκλωση» και το «δίνω ζωή στα σκουπίδια μου» ήταν προτάσεις οι οποίες υλοποιήθηκαν. Έρχονται, λοιπόν, προτάσεις, κατατίθενται αλλά η πρόταση από μόνη της δεν αρκεί κάποιος πρέπει να την υλοποιήσει. Και αυτό γίνεται μέσα από όλα τα μέλη της ομάδας. Μπορεί, λοιπόν, στην συγκεκριμένη πρόταση (σ.σ. κίνημα πατάτας και προϊόντων με αγορές απευθείας από τον παραγωγό) να έχει προβληθεί το δικό μου πρόσωπο διότι αυτή η πρόταση ξεκίνησε από μένα. Όμως, θα πρέπει να το πω για άλλη μια φορά, χωρίς την παρουσία και την συμμετοχή όλων των μελών της Εθελοντικής Ομάδας και όλων αυτών των ανθρώπων που στήριξαν αυτή την ιδέα, αυτό το πράγμα δεν θα μπορούσε να είχε υλοποιηθεί.

Τέλος πάντων, η δουλειά μου βρίσκεται στο εξωτερικό, εργάζομαι στο εξωτερικό εδώ και πολλά χρόνια, τα τελευταία 35 χρόνια. Εδώ και 13 χρόνια επιστρέψαμε με την οικογένειά μας στην Ελλάδα διότι κάποια στιγμή τα παιδιά μας άρχισαν να μας μιλούν γερμανικά. Θέλαμε να πάνε σε ελληνικό σχολείο, δυστυχώς τα ελληνικά σχολεία στη Γερμανία κλείνουν, όπως έκλεισε και το σχολείο της Κολωνίας με αποτέλεσμα να χρειαστεί να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Έκτοτε θεωρώ ότι είμαι μετανάστης 3^ης γενιάς.

Ε.Κ.: Να πούμε ότι η δουλειά σου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Είσαι τεχνικός διευθυντής σε μεγάλο αθλητικό κολλέγιο.

Η.Τ.: Ναι, είναι το Κολλέγιο Αθλητικών Επιστημών (ECSS- European College of Sports Science). Είναι ένας σύνδεσμος περίπου 48-50 πανεπιστημίων από όλη την Ευρώπη και έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή όταν η Ε.Ε. θέλει να πάρει κάποιες αποφάσεις σε θέματα που αφορούν τον αθλητισμό συμβουλεύεται αυτό το Κολλέγιο. Η έδρα του είναι το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας και είμαι Τεχνικός Διευθυντής του Κολλεγίου αυτού εδώ και 10 χρόνια.

Ε.Κ.: Έχεις καταφέρει να μοιράζεις το χρόνο σου ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία.

Η.Τ.: Ναι, είδατε και πριν ξεκινήσουμε μιλούσα με έναν συνάδελφό μου για ώρα. Δεν είναι απαραίτητη η φυσική μου παρουσία εκεί. Μπορώ να βρίσκομαι εδώ και να δουλεύω. Κάνω πράγματα που δεν ενδιαφέρει αν είμαι στην Κολωνία ή στην Κατερίνη ή στην Βαρκελώνη. Προηγουμένως μιλούσαμε  (με τον συνάδελφό μου) για ένα project το οποίο θα υλοποιηθεί στη Βαρκελώνη. Το ίδιο κάνει και ο συνάδελφός μου. Εκείνος βρίσκεται στην Κολωνία, εγώ βρίσκομαι στην Κατερίνη και η δουλειά μας στην Βαρκελώνη. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει. Υπάρχουν πολύ σύγχρονα εργαλεία σήμερα τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να κάνει την δουλειά του, όπως το διαδίκτυο.

Ε.Κ.: Διαβάσαμε σε πολλά δημοσιεύματα ότι κομμάτι της δουλείας σου είναι να υπολογίζεις τις επιδόσεις αθλητών, μέσω ψυχολογικών τεστ και μετρήσεων.

Η.Τ.: Ναι. Η διαχείριση  της πληροφορίας γενικά στον αθλητισμό. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να μετρήσουμε την πληροφορία, να την συλλέξουμε, να την διαχειριστούμε, να την εκμεταλλευτούμε και να την επιστρέψουμε πάλι πίσω σε αυτόν που μας την έδωσε. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι η διαχείριση της πληροφορίας σε αθλητικά, ερευνητικά προγράμματα. Δηλαδή μια ομάδα αθλητών του μπάσκετ κάνει κάποιες μετρήσεις με προπονητές, τα δεδομένα αυτά καταχωρούνται μέσω διαδικτύου σε έναν κεντρικό server. Αυτός υπολογίζει κάποια πράγματα σε συνεννόηση με τους προπονητές αλλά και με αυτούς οι οποίοι διοικούν την Ομοσπονδία ή τον Σύλλογο ή την Πανεπιστημιακή Ομάδα. Αυτά τα στοιχεία επεξεργάζονται και επιστρέφουν πίσω στους προπονητές on the fly, την ίδια στιγμή ώστε να έχουν την δυνατότητα να υπολογίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα προπονήσουν τα παιδιά τους από την επόμενη μέρα.

Ε.Κ.: Είπες ότι επιστρέψατε στην Ελλάδα γιατί τα παιδιά κάποια στιγμή άρχισαν να μιλούν γερμανικά και θέλατε να έχουν ελληνική μόρφωση. Με όλα αυτά που γίνονται σήμερα στην Ελλάδα σκέφτεστε καμιά φορά να επιστρέψετε πίσω;

Η.Τ.: Ναι, πολλές φορές. Και αυτό θα γίνει κάποια στιγμή με τον μεγάλο μας γιο. Κάποια στιγμή πιστεύω ότι θα πρέπει να συνεχίσει τις σπουδές του εκεί διότι βλέπω ότι ο χώρος της εκπαίδευσης έχει πληγεί τόσο σημαντικά που θα είναι δύσκολο τα παιδιά να έχουν μια ολοκληρωμένη μόρφωση εδώ.

Ε.Κ.: Αλλά και δύσκολη επαγγελματική αποκατάσταση μετά τις σπουδές.

Η.Τ.: Αυτό θα το δούμε. Μην νομίζετε ότι τα πράγματα είναι καλύτερα στη Γερμανία. Δεν είναι τα πράγματα τόσο λαμπρά όσο περιγράφονται. Δεν είναι η χώρα της Επαγγελίας η Γερμανία. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ζουν κάτω από γέφυρες, ψάχνουν στα σκουπίδια και εκεί. Δεν είναι τα πράγματα έτσι μόνο εδώ.

Ε.Κ.: Να γυρίσουμε στην Εθελοντική Ομάδα. Καταλαβαίνω ότι προήλθε από μια ομάδα δημιουργικών ανθρώπων που είχαν πράγματα να προτείνουν για να φτάσει να αριθμεί εκατοντάδες μέλη;

Η.Τ.: Αυτή τη στιγμή έχει φτάσει στα 2500 μέλη. Η τελευταία δράση (σ.σ. πατάτες) είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθούν ραγδαία οι αιτήσεις συμμετοχής. Η Εθελοντική Ομάδα Δράσης ν. Πιερίας ξεκίνησε πολύ απλά το 2007 με τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πελοποννήσου και μια παρέα 4-5 ατόμων πήγαμε στην πυροσβεστική και ρωτήσαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε σε περίπτωση που έπιανε φωτιά ο Όλυμπος. Μας είπε τότε ο κύριος Δ.Ζάχος, διοικητής της Π.Υ., ότι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε γιατί δεν μπορεί να στείλει η πυροσβεστική απλούς πολίτες στο βουνό. Μας είπε, όμως, «αν θέλετε να βοηθήσετε πραγματικά ελάτε τον Μάιο και θα σας υποδείξω τι μπορείτε να κάνετε». Ήταν Σεπτέμβριος και φύγαμε. Αλλά τον Ιανουάριο τον επισκέφτηκα πάλι  και τον ρώτησα τι ήθελε να μας προτείνει. Και μας είπε πολύ απλά ότι υπάρχει ένα σημείο στον Όλυμπο στρατηγικής σημασίας και εκεί θα μπορούσαμε να πάμε τα σαββατοκύριακα με τους φίλους μας σε σημείο που μας υπέδειξαν όταν έχει 4άρια (σ.σ. υψηλός βαθμός επικινδυνότητας που φτάνει στο κόκκινο) με ένα ζευγάρι κιάλια και ένα κινητό τηλέφωνο και σε περίπτωση καπνού πρέπει να ειδοποιηθεί η Π.Υ. Αυτό είναι όλο. Μας φάνηκε πολύ λίγο. Το συζητήσαμε και είπαμε να το ξεκινήσουμε. Και όχι μόνο τα σαββατοκύριακα ή κάποιες μέρες με 4άρια αλλά κανονικά από την 1^η Ιουνίου. Μαζευτήκαμε 15 άτομα και προσπαθήσαμε να βρούμε ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτήν την πρωτοβουλία. Χτίσαμε την ιδέα της πυροσβεστικής, την ονομάσαμε «Χαρίζω μια μέρα από το καλοκαίρι μου στο δάσος», μας έδειξε το σημείο η πυροσβεστική στους Ν.Πόρους, προς την παραλία. Μας εξήγησαν ότι πρέπει να είσαι έξω από το βουνό, από το δάσος για να το παρατηρήσεις. Μάλιστα μας είχαν πει ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσα από μια βάρκα, να πηγαινοέρχεται στη θάλασσα και να έχει μπροστά της όλο το βουνό.

Εκείνο το καλοκαίρι βρέθηκαν 210 οικογένειες οι οποίες από την 1^η Ιουνίου μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, σε δύο βάρδιες από τις 10:00 ως τις 15:00 και από τις 15:00 ως τις 20:00 δέχθηκαν να συμμετέχουν σε αυτή τη δράση ενεργά. Παρακολούθησαν επί 100 συνεχόμενες ημέρες το βουνό, έδωσαν πάνω από 20 περιστατικά φωτιάς από τα οποία 2 ήταν πολύ επικίνδυνα γιατί ήταν στο βουνό πάνω από την Εθνική Οδό. Έκτοτε έχει γίνει πλέον θεσμός. Φέτος θα είναι η 5^η χρονιά του ‘Χαρίζω μια μέρα από το καλοκαίρι μου στο δάσος». Έχουμε 3 παρατηρητήρια πλέον. Αυτές οι 200 οικογένειες, όταν τελείωσε η δράση αυτή, είπαμε ότι δεν μπορούμε να χαθούμε, κάτι πρέπει να κάνουμε. Και ξεκινήσαμε με δενδροφυτεύσεις, τότε είχαν κοπεί κάποια δέντρα πάνω στην Εθνική Οδό από κάποιον που ήθελε να φαίνεται το οικόπεδό του. Εκεί δραστηριοποιηθήκαμε έντονα, μετά ασχοληθήκαμε με τις διαβάσεις πεζών και τα δικαιώματα των πολιτών πάνω στις διαβάσεις και στα πεζοδρόμια. Τέλος πάντων η μια δράση έφερε την άλλη. Μετά ήρθε το «Δίνω ζωή στα σκουπίδια μου» με την πρόταση της περιβαντολλόγου της Κ. Κιτιξή που είχε μεγάλη απήχηση, όπως η δράση κατά της πλαστικής σακούλας και άρχισε αυτή η οικογένεια να μεγαλώνει.

Ε.Κ.: Και να αυξάνονται οι δράσεις. Όλες αυτές οι δράσεις συνεχίζονται παράλληλα; Δεν σταματάει δηλαδή κάτι;

Η.Τ.: Ναι, βεβαίως. Συνεχίζονται, δεν σταματάει κάτι. Είχαμε την δωρεά οργάνων η οποία επαναλαμβάνεται τώρα, βρίσκεται στο στάδιο της επαναδιοργάνωσης. Έχουμε το «Κοινωνικό Παντοπωλείο», το «Κόντρα στο ρεύμα». Είχαμε δράσεις όπως τα διόδια, η δενδροφύτευση του κοιμητηρίου.

Ε.Κ: Απλά φαντάζομαι ότι ανάλογα με τις συνθήκες ή την εποχή βγαίνει μπροστά η κάθε δράση ή υπάρχει μεγαλύτερη κινητοποίηση.

Η.Τ.: Ναι. Κατ’ αρχήν θα πρέπει να σκεφτούμε…. Παρομοιάζω πάντα την Εθελοντική Ομάδα σαν ένα γύφτικο τσαντίρι, το οποίο δεν έχει καν πλαϊνά, είναι ένα πανί και υπάρχουν ομάδες οι οποίες δημιουργούνται με πολύ απλό τρόπο. Φαντάσου ότι έχεις μια ιδέα και λές «παιδιά, εγώ θα ήθελα να μάθω ποιοι μπορούν να στηρίξουν αυτήν την ιδέα», την περιγράφεις σε μια κόλλα χαρτί και το site της ομάδας,  www.otoposmou.gr, στέλνει σε όλα τα μέλη αυτή την πρόταση, που κάνει ας πούμε η Έφη. Μέσα σε μια βδομάδα οφείλει ο κόσμος να δηλώσει συμμετοχή. Εμφανίζονται τα πρώτα 10 άτομα. Φτιάχνουν ένα συντονιστικό που θα συντονίσει την δράση, κάνουν την πρώτη τους συνάντηση και αυτοί αποφασίζουν πως θα εξελιχθεί αυτή η δράση στο μέλλον. Άρα τι κάνει αυτή η ομαδούλα; Έρχεται και κάθεται κάτω από αυτό το πανί, το τσαντίρι που περιγράψαμε. Έτσι υπάρχουν διάφορες ομάδες κάτω από μια σκέπη. Οι ομάδες αυτές δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, δηλαδή η πρωτοβουλία για την ίδρυση του Κέντρου Μαστού στην Κατερίνη δεν είχε καμία σχέση με τα διόδια ή την δενδροφύτευση ή τα δικαιώματα των πεζών. Όμως, ο καθένας μπορεί να συμμετέχει και σε πολλές δράσεις.

Ε.Κ.: Υπάρχουν δράσεις που θα χαρακτηρίζονταν αποτυχημένες; Ή ενδεχομένως δεν προχώρησαν όσο θα μπορούσαν ή θα έπρεπε; ‘Η δεν είχαν τόση απήχηση;

Η. Τ.: Ναι, βεβαίως. Υπήρχαν δράσεις όπως το «Σκέψου» (σ.σ.: ενημέρωση με φυλλάδια πάνω σε αυτοκίνητα παρκαρισμένα με τρόπο που δυσχεραίνει την μετακίνηση πεζών και άλλων οχημάτων). Το «Σκέψου» δεν περπάτησε, αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στην ομάδα που ανέλαβε να το οργανώσει. Δεν είναι δηλαδή… δεν θα έλεγα ότι είναι μια αποτυχημένη δράση. Είναι μια πανέξυπνη κίνηση, μια πολύ καλή πρόταση η οποία, όμως, δεν προχώρησε γιατί η συντονιστική ομάδα δεν το προχώρησε. Δεν επέμεινε, δηλαδή. 

Συνέντευξη:Κεραμιδιώτη Έφη

Τεχνική Υποστήριξη: Τηλέμαχος Ιωάννου