Πίκος Απίκος

 Εν έτει 2012, όταν σε πιάνει κατάθλιψη κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο και τα περίχωρα της Κατερίνης από τα κλειστά μαγαζιά. Όταν και αυτά που είναι ακόμη ανοιχτά, είναι απλά και περιεκτικά άδεια. Όταν οι καφετερίες και οι χώροι εστίασης υπερκαλύπτουν τις πληθυσμιακές ανάγκες και κυρίως τις οικονομικές δυνατότητες. Κάποια κλασικά ελληνικά φαινόμενα παραμένουν τα ίδια. "Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν"  που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Παπάζογλου.

Εντάξει το ξέρουμε. Ανέκαθεν οι μισοί ήμασταν πρόεδροι και οι άλλοι μισοί διευθυντές. Από τις ελληνικές ταινίες του '50 και του '60 ακόμη το μάθαμε αυτό. Και μάλλον αυτό το κουσούρι δεν αλλάζει (και μετά μας φταίνε οι πολιτικοί που θέλουν τον τίτλο τους).

Ένα τυχαίο παράδειγμα ας πάρουμε. Ανοίγεις (συνεταιριλίκι) ένα μαγαζί. Για φαγητό. Παρά την κρίση, παρά την πληθώρα επιλογών, παίρνεις το ρίσκο σου. Μπράβο και τα θερμά μας συγχαρητήρια!!! 

Ως εδώ καλά.

Λέμε τώρα ότι ο συνέταιρος έβαλε το κεφάλαιο και εσύ τις ιδέες (περί πνευματικής ιδιοκτησίας σε αυτήν την περίπτωση θα μας πει ο δικηγόρος). Ξεκινάει, λοιπόν, το μαγαζί. Ως γνήσιος Έλληνας ξέρεις τα πάντα, δεν δέχεσαι συστάσεις γιατί αν μην τι άλλο είσαι και το αφεντικό!

 Το προσωπικό πάντα φταίει! Κάνει λάθη! Ξεχνάει τις παραγγελίες! Μην σου πω ότι φταίει που δεν χιονίζει και στην Κατερίνη! Σαν "σωστό" αφεντικό που σέβεται την επένδυσή του (βλέπε παραπάνω) απολύεις καμιά 10αριά άτομα σε 2-3 μήνες. Κάνεις και λίγη οικονομία με τα προτηγανισμένα, τις έτοιμες σαλάτες και τα σχετικά. Τώρα για τις τιμές; Ποτέ κανείς δεν ξέρει. Αν σου ήρθε ΔΕΗ και ΔΕΥΑΚ ίσως πληρώσουμε και κάτι παραπάνω. Αυτό μου θυμίζει τα παλιά χρόνια στις εκπτώσεις. Τιμή-έκπληξη έλεγε στη βιτρίνα. Έμπαινες μέσα και τα παπούτσια ήταν λίγο πιο ακριβά απ' ότι πριν τις εκπτώσεις. Ήταν όντως τιμή-εκπληξη! Το σωστό σωστό!

Τελικά μια μέρα. μπορεί να πάρεις και τις ιδέες σου και να φύγεις!

Στο καλό!

Τελικά μια μέρα, ίσως μάθουμε να σεβόμαστε!

Τελικά ορισμένοι χρειάζονται μια Αλέκα για να γίνουν από αφεντικά εργάτες, έτσι για να δούνε την γλύκα!

Τελικά δεν είναι κρίση. Το μυαλό σου είναι, μεγάλε!